Анык белмим үзем дә:
Кайчандыр җир йөзендә
Яшәгән, ди, бер Хәсән,
Хәсән түгел, Хөрәсән.
Ышанмассыз сөйләсәм,
Безнең шушы Хөрәсән
Түшәм санап тик яткан,
Бал-майны бик яраткан.
Ашаган да йоклаган,
Урамга да чыкмаган.
Мич башыннан төшмәгән,
Ничек сырты пешмәгән?!

Укырга →

1
Кайткан чакта өенә
Күз ачкысыз буранда,
Шәмси агай бер көчек
Очраткан, ди, урамда.

Шыңшып торган сабыйны
Алган да ул кулына,
«Үләсең бит, мескен», — дип,
Тыккан аны куенына.

Укырга →

Бар, имеш, бер әбинең
Бик кадерле песие.
Озын булгач мыегы,
Мыекбай, ди, исеме.

Ашаган, ди, Мыекбай
Ашта пешкән ит кенә,
Ә сусаган чагында
Эчкән җылы сөт кенә.

Укырга →

-Безнең оя оямыни! —
Дигәч чыпчык баласы.
Нишләгән бу бала? — диеп,
Хәйран калган анасы. —

Укырга →

1
Ерак түгел, якында —
Безнең бакча артында —
Элек булган юкәлек,
Чак-чак ерып үтәрлек.
Иң юан бер юкәнең
Эче куыш булган, ди.
Менә шунда, гөж килеп,
Бал кортлары торган, ди.

Укырга →